آرتریت تمپورال چیست و چگونه درمان می شود ؟

آرتریت تمپورال  temporal-arteritis بیماری است که در آن شریان ها، به ویژه آنهایی که در کنار سر (شقیقه ها) قرار دارند، ملتهب می شوند. این مشکل جدی است و نیاز به درمان فوری دارد.

علائم آرتریت تمپورال

علائم آرتریت تمپورال به این بستگی دارد که کدام شریان تحت تأثیر قرار گرفته است.

علائم اصلی عبارتند از:

• سردردهای مکرر و شدید
• درد و حساسیت روی شقیقه ها
• درد فک هنگام غذا خوردن یا صحبت کردن
• مشکلات بینایی، مانند دوبینی یا از دست دادن بینایی در یک یا هر دو چشم
• علائم عمومی تر نیز رایج هستند – برای مثال، علائم شبیه آنفولانزا، کاهش وزن ناخواسته، افسردگی و خستگی.

حدود 2 نفر از هر 5 نفر مبتلا به آرتریت تمپورال به پلی میالژی روماتیکا مبتلا می شوند. این مشکل باعث درد، سفتی و التهاب در عضلات اطراف شانه، گردن و باسن می شود.

آرتریت تمپورال درمان نشده می تواند باعث آسیب جدی به رگ های خونی بدن شما شود و در برخی موارد می تواند تهدید کننده زندگی باشد. در صورت مشاهده علائم با پزشک خود تماس بگیرید. این کار باعث می شود که در مراحل اولیه بیماری تشخیص داده شود.

علل آرتریت تمپورال

علل آرتریت تمپورال به خوبی شناخته نشده است. هیچ عامل محرک یا خطر ثابتی وجود ندارد. یکی از دلایل ممکن است  پاسخ سیستم ایمنی معیوب باشد. به عنوان مثال، سیستم ایمنی بدن ممکن است به بدن “حمله” کند. آرتریت تمپورال اغلب در افرادی که پلی میالژی روماتیکا دارند رخ می دهد.

آیا آرتریت تمپورال از بین می رود؟

مانند پلی میالژی روماتیکا، علائم آرتریت تمپورال به سرعت با درمان ناپدید می شوند، اما درمان کورتیکواستروئید ممکن است ماه ها تا سال ها برای کاهش التهاب ضروری باشد. گاهی اوقات آرتریت تمپورال ممکن است با سایر داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند متوترکسات درمان شود.

درد بخش بزرگی از زندگی با آرتریت تمپورال است، یک نوع واسکولیت که بر شریان های گیجگاهی، جمجمه و دیگر سیستم کاروتید تأثیر می گذارد. شما اغلب در سر، پوست سر، فک و گردن خود احساس درد خواهید کرد.

علت این وضعیت ناشناخته است. اعتقاد بر این است که تا حدودی به دلیل یک پاسخ ایمنی معیوب است. این اختلال با برخی عفونت ها و ژن های خاصی مرتبط است. آرتریت سلول غول پیکر در افراد مبتلا به اختلال التهابی دیگری به نام پلی میالژیا روماتیکا شایع تر است.

تشخیص آرتریت تمپورال

آزمایش خون: دو آزمایش اصلی برای تشخیص  آرتریت تمپورال عبارتند از: میزان رسوب گلبول قرمز (ESR) که معمولاً “ضریب sed” نامیده می شود و تست پروتئین واکنشی C (CRP) که هر دو می توانند التهاب را تشخیص دهند. با این حال، این آزمایشات به تنهایی قطعی نیستند.

راه های تشخیص دیگر :

پزشک  از بیمار در مورد علائم می پرسد و شقیقه های فرد را معاینه می کند.

پس از انجام برخی آزمایشات خون، بیمار به متخصص ارجاع داده می شود.

متخصصان ممکن است آزمایش های بیشتری را برای کمک به تشخیص آرتریت تمپورال انجام دهند.

ممکن است برای تشخیص بیماری به اقدامات زیر نیاز داشته باشید:

• اسکن اولتراسوند از شقیقه ها
• بیوپسی تحت بی حسی موضعی – روشی که یک قطعه کوچک از شریان تمپورال برداشته می شود و برای علائم آرتریت تمپورال بررسی می شود.
• اگر در بینایی  مشکل دارید، باید یک قرار ملاقات با متخصص چشم داشته باشید.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

هنگامی که آرتریت تمپورال تشخیص داده می شود و به موقع درمان می شود، پیش آگهی معمولا عالی است. علائم احتمالاً پس از شروع درمان با کورتیکواستروئید به سرعت بهبود می یابد و بینایی  احتمالاً تحت تأثیر قرار نمی گیرد.

آیا ایبوپروفن می تواند به آرتریت تمپورال کمک کند؟

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند آسپرین، ایبوپروفن و بسیاری دیگر برای درمان درد در هنگام حملات حاد مفید هستند. آسپیراسیون مفصل ملتهب و تزریق استروئید در مفصل ممکن است در موارد جدی توصیه شود.

درمان آرتریت تمپورال

آرتریت تمپورال با داروهای استروئیدی مانند پردنیزولون، درمان می شود. درمان قبل از تایید آرتریت تمپورال آغاز می شود زیرا در صورت عدم رسیدگی سریع، خطر از دست دادن بینایی وجود دارد.

2 مرحله درمان وجود دارد:

دوز بالای اولیه استروئیدها برای چند هفته برای کمک به کنترل علائم .
دوز کمتر استروئیدی (پس از بهبود علائم شما) در مدت زمان طولانی تری، احتمالاً چندین سال، تجویز می شود.
تعداد کمی از افراد ممکن است نیاز به مصرف استروئید برای بقیه عمر خود داشته باشند. برای مشاهده وضعیت بیماری و بررسی عوارض جانبی که ممکن است داشته باشد، پیگیری های منظمی نیاز است.

استروئیدها

مصرف استروئیدها را به طور ناگهانی قطع نکنید، مگر اینکه پزشک به شما بگوید. قطع یک دوره دارویی تجویز شده می تواند شما را بسیار بیمار کند.

سایر روش های درمان

سایر داروهایی که ممکن است در صورت ابتلا به آرتریت تمپورال به آنها نیاز داشته باشید عبارتند از:

آسپرین با دوز پایین – برای کاهش خطر سکته مغزی یا حمله قلبی، که ممکن است در صورت تحت تاثیر قرار گرفتن شریان‌های قلب اتفاق بیفتد.
مهارکننده های پمپ پروتون (PPIs) – برای کاهش خطر ابتلا به مشکلات معده مانند سوء هاضمه یا زخم معده، که می تواند از عوارض جانبی مصرف پردنیزولون باشد.
درمان با بیس فسفونات – برای کاهش خطر ابتلا به پوکی استخوان هنگام مصرف پردنیزولون
داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی – برای کاهش داروهای استروئیدی و کمک به جلوگیری از عود آرتریت تمپورال

آیا آرتریت تمپورال به خودی خود بهبود می یابد؟

آرتریت تمپورال به خودی خود بهبود نمی یابد و نیاز به درمان فوری پزشکی دارد.  تشخیص آرتریت تمپورال باید در بیماران بالای 50 سال با شروع نوع جدیدی از سردرد، لنگش فک، علائم پلی میالژی روماتیکا، تب بدون دلیل یا کاهش وزن غیرقابل توضیح در نظر گرفته شود.

آیا می توان با آرتریت تمپورال ورزش کرد؟

اگر از استروئیدها به صورت طولانی مدت استفاده می نمایید لازم است روزانه یک ویتامین حاوی کلسیم و ویتامین D مصرف کنید. این کار می تواند از نازک شدن استخوان ناشی از استروئیدها جلوگیری کند. ورزش های منظم و ملایم را انجام دهید تا استخوان های خود را قوی نگه دارید و از تحلیل استخوان جلوگیری کنید. پیاده روی انتخاب خوبی است.

موسسه پرستاری پرستار اول  با داشتن سال ها تجربه ارزشمند در ارائه خدمات مراقبت و پرستاری در منزل آمادگی دارد به صورت شبانه روزی به همشهریان گرامی ارائه خدمت نماید.

کادر متخصص و آموزش دیده این مرکز در قالب پرستار کودک ، پرستار سالمند و پرستار بیمار با اندوختن تجارب ارزشمند در طی سال ها خدمت رسانی همواره آماده حضور در کنار شما عزیزان می باشد.

هشدار! این مطلب صرفا جنبه آموزشی دارد و برای استفاده از آن لازم است با پزشک یا متخصص مربوطه مشورت کنید.
لطفا به این مقاله امتیار دهید.