اختلال خودزشت پنداری Body Dysmorphic Disorder یک بیماری روانی است که باعث می شود افراد باور کنند که قسمت هایی از بدن آنها زشت به نظر می رسد.
افراد مبتلا به BDD ساعت ها روی در مورد عضوی که به نظرشان زشت و بد شکل است فکر می کنند و همیشه به روی این موضوع متمرکز می شوند.
روزانه بارها ، ظاهر خود را بررسی می کنند ، تیپ و ظاهر خود را اصلاح می کنند و تغییر نمی دهند یا از دیگران در مورد ظاهر خود سوال های مکرر می پرسند. آنها روی معایبی تمرکز می کنند که همیشه به نظر دیگران جزئی و بی اهمیت می رسد.
علائم و نشانه های اختلال بدشکلی بدن چیست؟
به صورت افراطی بر ظاهر خود متمرکز هستند :
افردی که مبتلا به اختلال خودزشت پنداری هستند ،به سختی می توانند در مورد بخشهایی از ظاهر خود که دوست ندارند ، فکر نکنند.
آنها روی چیزهای خاصی تمرکز می کنند – مانند جوش روی پوستشان ، یا شکل و فرم بینی ، چشم ها ، لب ها ، گوش ها یا دست ها.
نارضایتی از ظاهر :
افراد مبتلا به اختلال خودزشت پنداری تقریباً تمام وقت از ظاهر خود احساس نگرانی ، استرس و اضطراب می کنند.
مدام در حال بررسی و تغییر ظاهرشان هستند
فرد مبتلا به اختلال خودزشت پنداری احساس نیاز شدید می کنند تا بارها و بارها ظاهر خود را بررسی کنند. به عنوان مثال ، آنها به صورت مداوم با آینه در حال بررسی ظاهر خود هستند ، از دیگران می پرسند که چگونه به نظر می رسند یا بارها در طی روز ظاهر خود را تغییر می کنند.
سعی در دیده نشدن :
برخی از افراد مبتلا به اختلال خودزشت پنداری نسبت به ظاهر خود احساس بسیار بدی دارند و نمی خواهند دیده شوند. آنها ممکن است در خانه بمانند. یا برای پوشاندن چهره خود از آرایش ، کلاه یا لباس استفاده کنند. برخی از افراد مبتلا به BDD از دیدن آینه پرهیز می کنند زیرا مشاهده تصویرشان در آینه موضوعی استرس زا است.
درباره ظاهر خود ایده های غلط دارند
افراد مبتلا به اختلال خودزشت پنداری بدن خود را آنطور که هست ، یا همانطور که دیگران می بینند نمی بینند. ایراداتی که آنها بر روی آنها تمرکز کرده اند مواردی است که دیگران به سختی می توانند متوجه شوند. آنها اطمینان دارند که ظاهر زشتی دارند ، حتی اگر موضوع حقیقت نداشته باشد .
چه عواملی باعث بروز اختلال خودزشت پنداری می شود؟
محققان معتقدند که هنوز تحقیقات زیادی لازم است تا در مورد دلایل دقیق اختلال خودزشت پنداری به نتیجه برسند اما کارشناسان معتقدند که این موارد می تواند در بروز این بیماری نقش داشته باشد:
ژن ها:
اختلال خودزشت پنداری ممکن است تا حدی ارثی باشد. این بیماری گاهی به صورت ارثی دراعضای خانواده ها وجو دارد.
سروتونین:
سروتونین یک ماده شیمیایی طبیعی و ضروری است که در مغز یافت می شود. کمبود سروتونین گاهی سبب بروز علایم اختلال خودزشت پنداری می گردد.سروتونین هورمون کلیدی است که باعث بهبود خلق و خو و احساس خوشبختی ما می شود. این هورمون کل بدن را تحت تأثیر قرار می دهد. این ماده سلولهای مغزی و سایر سلولهای سیستم عصبی را قادر می سازد تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. سروتونین همچنین به خواب ، غذا خوردن و هضم غذا نیز کمک می کند.
تفاوت در عملکرد مغز:
بعضی از مناطق مغز در افراد مبتلا به اختلال خودزشت پنداری متفاوت عمل می نمایند و در اسکن ها متفاوت دیده می شوند.
اختلال بدشکلی بدن ناشی از نوع تربیت شخص یا نحوه رفتار والدین وی نمی باشد. این یک بیماری روانی است که نیاز به درمان دارد. این بیمای تقصیر خود شخص یا والدین او نیست .
چگونه اختلال خودزشت پنداری تشخیص داده می شود؟
یک درمانگر بهداشت روان آموزش دیده که علایم بیماری اختلال بدشکلی بدن را شناسایی نموده و می تواند آن را تشخیص دهد.
یک روانشناس با سوالاتی که از بیمار می پرسد و با بررسی دقیق پاسخ های بیمار می تواند به این تشخیص برسد که فرد بیمار دچار این نوع از اختلال است یا از مشکل روانی دیگری رنج می برد .
درمان اختلال خودزشت پنداری بدن
اختلال بدشکلی بدن را می توان با موارد زیر درمان کرد:
– رفتار درمانی شناختی CBT
CBT به افراد كمك می كند تا كمتر روی نقص های خود تمركز كنند ، افكار دردناك درباره بدن خود را تغییر دهند و از كنترل رفتارهای دیگران منصرف شوند
رفتار درمانی شناختی (CBT) نوعی درمان روانشناختی است که اثبات شده است برای طیف وسیعی از مشکلات از جمله افسردگی ، اختلالات اضطرابی ، مشکلات مصرف الکل و مواد مخدر ، مشکلات زناشویی ، اختلالات خوردن و بیماریهای روانی شدید موثر است.
– دارو درمانی :
برای درمان اختلال خودزشت پنداری از داروهایی که به عملکرد سروتونین کمک می کنند ، استفاده می شود. این داروها را به عنوان SSRI یا مهارکننده انتخابی جذب مجدد سروتونین می نامند.
مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین دسته ای از داروها هستند که به طور معمول به عنوان ضد افسردگی و در درمان اختلال افسردگی اساسی ، اختلالات اضطرابی و بیماری های مربوط به کمبود سروتونین استفاده می شوند.
بیشتر اوقات ، درمانهای رفتار درمانی شناختی و دارو با هم برای درمان فرد مبتلا به اختلال خودزشت پنداری استفاده می شود.
علایم کلی فردی که اختلال خودزشت پنداری دارد :
فرد مبتلا به اختلال خودزشت پنداری افکار و نگرانی هایی دارد که بیشتر وقت او را می گیرد و انرژی او را تخلیه می کند.
آنها هرگز از وضعیت ظاهری خود راضی نیستند . به دلیل اختلال خودزشت پنداری ، این افراد اغلب از بودن با دوستانشان ، رفتن به مدرسه یا محل کار یا انجام فعالیت های عادی اجتناب می ورزند و این موضوع می تواند احساس تنهایی ، ناراحتی یا افسردگی شدیدی را در آنها ایجاد کند.
برخی از افراد مبتلا امیدوارند که با استفاده از درمان ها یا جراحی هایی که (نیازی به آنها ندارند )، بتوانند نقص ظاهر خود را برطرف کنند.
اما این جراحی ها باعث تسکین و بهبود اختلال خودزشت پنداری نمی شود. برای آنها دشوار است که بپذیرند مشکل در ظاهر آنها نیست و لازم است نگرشی که نسبت به ظاهر خود دارند را تغییر دهند .
چگونه می توان به کودک مبتلا به اختلال خودزشت پنداری کمک نمود:
اگر فکر می کنید فرزند شما ممکن است BDD داشته باشد:
یک درمانگر آموزش دیده CBT را پیدا کنید. قرار ملاقات بگذارید تا فرزند خود را برای ارزیابی نزد او ببرید.
به کودک خود کمک کنید تا به همه ویزیت های درمانی خود مراجعه کند و دستورالعمل های مربوط به داروهای تجویز شده را دنبال کنید.
از درمانگر بپرسید که چگونه می توانید به کودک خود کمک کنید. وقتی فرزندتان از شما در مورد ظاهر خود می پرسد در مورد بهترین راه های پاسخگویی بپرسید.
با کودک خود صحبت کنید و از او حمایت نمایید . آنچه راجع به اختلال خودزشت پنداری می دانید را با او در میان بگذراید و درباره آن صحبت کنید.
صبور باش. تسکین و درمان اختلال خودزشت پنداری طول می کشد پس زمانی را برای تاثیر درمان CBT و داروها در نظر بگیرید.
مرکز پرستاری پرستار اول با داشتن مجوز رسمی از وزارت بهداشت و کادری مجرب و متخصص آماده ارائه خدمات مراقبت و پرستاری در منزل می باشد . کافی است با کارشناسان این مرکز تماس حاصل نمایید تا در اسرع وقت نسبت به اعزام پرستار مورد نظر شما اقدام گردد.
چنانچه نیاز به مشاوره و راهنمایی در مورد خدمات پرستاری؛ دارید کارشناسان ما به صورت شبانه‌روزی آماده پاسخگویی به سوالات شما هستند.
