سرخک در بزرگسالان یکی از بیماری‌های ویروسی بسیار مسری است که می‌تواند از راه‌های مختلف مانند تماس نزدیک با فرد مبتلا، سرفه، عطسه یا حتی تنفس در هوای آلوده منتقل شود. این بیماری با وجود تلاش‌های جهانی برای واکسیناسیون، هنوز در برخی مناطق به طور کامل ریشه‌کن نشده و بزرگسالانی که در معرض ویروس قرار می‌گیرند، می‌توانند به آن مبتلا شوند. اگرچه واکسن سرخک باعث کاهش چشم‌گیر موارد ابتلا شده است اما همچنان افرادی که واکسینه نشده‌اند یا سیستم ایمنی ضعیفی دارند در خطر بیشتری قرار دارند.
در افراد بزرگسال، سرخک ممکن است با علائم شدیدتری نسبت به کودکان ظاهر شود و در صورت عدم درمان، عوارض جدی‌تری نیز به همراه داشته باشد. بزرگسالانی که به سرخک مبتلا می‌شوند، ممکن است نشانه‌هایی مانند تب بالا، بثورات پوستی و ناراحتی عمومی را تجربه کنند. آگاهی از این علائم و مراجعه به پزشک برای تشخیص و مراقبت به موقع بسیار ضروری است. همچنین در موارد حاد، نیاز به مراقبت‌های تخصصی مانند کمک از یک پرستار بیمار ممکن است اهمیت زیادی پیدا کند.
سرخک در بزرگسالان
سرخک در بزرگسالان می‌تواند به عنوان یک بیماری ویروسی شدید با علائم گسترده‌ای ظاهر شود که از سیستم تنفسی شروع می‌شود. این بیماری با نشانه‌هایی مانند تب بالا، خستگی شدید، سرفه و التهاب چشم‌ها بروز می‌کند. بثورات پوستی که یکی از مهم‌ترین علائم سرخک است، معمولا پس از حدود دو هفته از تماس با ویروس ظاهر می‌شود و به سرعت از سر به پایین بدن گسترش می‌یابد.
بزرگسالانی که به این بیماری مبتلا می‌شوند، در فاصله زمانی چهار روز قبل و چهار روز پس از بروز بثورات، قادر به انتقال ویروس به دیگران هستند که این امر اهمیت قرنطینه را نشان می‌دهد. درمان و مدیریت علائم سرخک شامل مراقبت دقیق از پوست، مصرف مقدار زیادی مایعات برای جلوگیری از کم‌آبی بدن و استفاده از مواد غذایی مغذی است. این اقدامات می‌توانند به کاهش شدت علائم و تسریع روند بهبودی کمک کنند.
علائم سرخک در بزرگسالان
سرخک در بزرگسالان معمولا با مجموعه‌ای از علائم آشکار و شدید همراه است که به مرور زمان ظاهر می‌شوند. این علائم می‌توانند از یک تب ساده تا مشکلات جدی مانند عفونت گوش و اسهال متغیر باشند. توجه به این علائم و درمان به موقع برای جلوگیری از عوارض جدی اهمیت دارد.
- تب: اولین و شایع‌ترین علامت سرخک بزرگسالان، تب بالا است که ممکن است تا چند روز ادامه داشته باشد. تب معمولا همراه با احساس ضعف شدید و خستگی عمومی بدن است و می‌تواند به بالای ۳۹ درجه سانتی‌گراد برسد. استراحت و مصرف مایعات در این مرحله ضروری است.
- راش پوستی: پس از تب، بثورات یا راش پوستی از صورت شروع می‌شود و به تدریج به سراسر بدن گسترش می‌یابد. این راش‌ها معمولا قرمز رنگ و به صورت لکه‌های کوچک هستند که در نهایت بدن را به طور کامل می‌پوشانند.
- آبریزش بینی: آبریزش بینی یکی از علائم اولیه سرخک در بزرگسالان است که معمولا همراه با سایر علائم تنفسی ظاهر می‌شود. این آبریزش می‌تواند شدید باشد و به مشکلات تنفسی بیشتر منجر شود.
- آبریزش و سرخی چشم: چشم‌ها در زمان ابتلا به سرخک معمولا دچار سرخی و آبریزش شدید می‌شوند. التهاب چشم‌ها (ورم ملتحمه) نیز یکی از علائم رایج است که ممکن است با خارش و ناراحتی همراه باشد.
- سرفه خشک: سرفه خشک یکی دیگر از نشانه‌های رایج سرخک در بزرگسالان است. این سرفه‌ها معمولا مداوم و آزاردهنده هستند و ممکن است به دلیل تحریک شدید گلو و دستگاه تنفسی به وجود بیایند.
- اسهال: در برخی موارد، سرخک می‌تواند باعث مشکلات گوارشی از جمله اسهال شود. این علامت به خصوص در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر مشاهده می‌شود و می‌تواند منجر به کم‌آبی بدن گردد.
- درد گوش: گاهی اوقات، سرخک به عفونت گوش منجر می‌شود که با درد شدید گوش همراه است. این علامت می‌تواند همراه با کاهش شنوایی موقت باشد و در برخی موارد به گلودردهای شدید نیز منجر شود.
به نقل از clevelandclinic :
علائم معمولاً حدود 8 تا 12 روز پس از قرار گرفتن در معرض فرد مبتلا به سرخک ظاهر می شوند. اما مواقعی وجود داشته است که تا ۲۱ روز طول می کشد تا علائم پس از قرار گرفتن در معرض آن بروز کند.
شایع ترین علائم سرخک عبارتند از:
- یک تب بالا
- خستگی.
- سرفه خشك.
- چشم های قرمز یا خون آلود.
- آبریزش بینی
چند روز پس از شروع این علائم، یک بثورات قرمز و لکه‌دار ایجاد می‌شود که از صورت به بقیه بدن پخش می‌شود. خود بثورات حدود هفت تا 10 روز طول می کشد.سایر علائم سرخک ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- گلو درد
- لکه های سفید در دهان شما
- درد عضلانی.
- حساسیت به نور.
درمان سرخک در بزرگسالان
درمان سرخک در بزرگسالان بیشتر بر تسکین علائم و پیشگیری از عوارض بیماری تمرکز دارد چرا که این بیماری ویروسی نیاز به زمان برای بهبودی کامل دارد. افراد مبتلا باید به طور کامل استراحت کنند و برای تقویت سیستم ایمنی بدنشان مایعات کافی مصرف نمایند. همچنین، توجه به بهداشت فردی و رعایت نکات قرنطینه‌ای برای جلوگیری از انتقال ویروس به دیگران بسیار اهمیت دارد. بزرگسالانی که به سرخک مبتلا می‌شوند، باید تحت نظر پزشک باشند تا در صورت بروز عوارض جدی مانند عفونت گوش یا مشکلات ریوی، مداخلات لازم انجام شود.
درمان طب سنتی
سرخک در بزرگسالان یک بیماری ویروسی است که اغلب با علائمی شبیه به سرماخوردگی یا آنفولانزا شروع می‌شود. در این بیماری علائمی مانند تب، سرفه و بثورات پوستی دیده می‌شود. با وجود این که این بیماری بیشتر در کودکان رایج است اما بزرگسالان نیز می‌توانند به آن مبتلا شوند، خصوصا افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند. طب سنتی می‌تواند به عنوان یک راهکار کمکی برای کاهش علائم و بهبود سریع‌تر استفاده شود.
جو: یکی از مواد طبیعی موثر در بهبود سرخک، جو است که سرشار از آنتی‌اکسیدان‌ها و ویتامین‌هاست. جو می‌تواند به تقویت سیستم ایمنی و کاهش علائم این بیماری کمک کند. می‌توان جو را به صورت دمنوش مصرف کرد یا در وعده‌های غذایی روزانه استفاده کرد.
گل کالندولا: این گیاه دارای خواص ضد التهابی است و برای تسکین التهاب ناشی از سرخک بسیار مفید است. تهیه دمنوش این گیاه یا مصرف عصاره آن به تقویت بدن و بهبود سریع‌تر سرخک کمک می‌کند. مصرف این دمنوش به صورت روزانه می‌تواند نتایج خوبی داشته باشد.
دانه‌های تمر هندی و زردچوبه: زردچوبه به دلیل خاصیت ضد ویروسی و ضد التهابی خود بسیار موثر است. ترکیب زردچوبه و تمر هندی می‌تواند باعث تسکین سرفه و تب در سرخک شود. این ترکیب را می‌توان به صورت دمنوش یا همراه با عسل مصرف کرد.
سیر: سیر به دلیل خاصیت ضد ویروسی و تقویت‌کننده سیستم ایمنی، یک داروی طبیعی قوی برای درمان سرخک محسوب می‌شود. سیر می‌تواند به شکل خام، همراه با عسل یا به صورت دمنوش مصرف شود.
آبلیمو: آبلیمو به دلیل خاصیت ضدعفونی‌کننده و غنی بودن از ویتامین C، می‌تواند به بهبود سرخک در بزرگسالان کمک کند. مصرف روزانه آبلیمو یا استفاده از آن به صورت موضعی بر روی بثورات پوستی می‌تواند اثرات خوبی داشته باشد.
نارگیل: آب نارگیل یکی دیگر از راهکارهای طب سنتی برای درمان سرخک است که با دفع سموم و تقویت سیستم ایمنی بدن، باعث کاهش علائم بیماری می‌شود.
خیار چنبر تلخ و ریشه زردچوبه: این ترکیب به دلیل دارا بودن مواد مغذی و آنتی‌اکسیدان‌ها می‌تواند به تقویت بدن و کاهش علائم سرخک کمک کند. خمیر تهیه شده از این مواد را می‌توان به صورت موضعی بر روی پوست استفاده کرد.
آلوئه‌ورا: استفاده از ژل آلوئه‌ورا می‌تواند خارش و التهاب ناشی از سرخک را تسکین دهد. مالیدن ژل آلوئه‌ورا بر روی نواحی آسیب‌دیده، یکی از سریع‌ترین روش‌های کاهش علائم سرخک است.
داروی سرخک در بزرگسالان
سرخک در بزرگسالان درمان خاصی ندارد و بیشتر بر مدیریت علائم تمرکز می‌شود. افرادی که به این بیماری مبتلا می‌شوند نیاز به استراحت کافی، مصرف مایعات فراوان و کنترل تب دارند. در صورت بروز عوارضی مانند اسهال، عفونت گوش یا ذات‌الریه درمان‌های مربوط به هر یک از این مشکلات به کار گرفته می‌شود. برای کاهش تب و تسکین درد، پزشکان معمولا داروهای مسکنی مانند پاراستامول یا ایبوپروفن تجویز می‌کنند تا دمای بدن را به حالت طبیعی برگردانند و از عوارض احتمالی بیشتر جلوگیری شود.
چه افرادی در خطر ابتلا به سرخک هستند؟
سرخک در بزرگسالان، خصوصا افرادی که واکسیناسیون کامل را دریافت نکرده‌اند، یک تهدید جدی به شمار می‌رود. افرادی که دو دز واکسن سرخک را دریافت نکرده‌اند، به دلیل کاهش سطح ایمنی بدن در برابر این بیماری در معرض خطر بیشتری قرار دارند. به طور خاص، کسانی که بالای ۵۰ سال سن دارند ممکن است در کودکی واکسن سرخک را دریافت نکرده باشند یا ایمنی کافی در برابر این بیماری نداشته باشند. پزشکان توصیه می‌کنند که افرادی که از وضعیت ایمنی خود مطمئن نیستند، آزمایش آنتی‌بادی انجام دهند تا مشخص شود آیا به واکسیناسیون نیاز دارند یا خیر.
همچنین زنان باردار نیز در معرض خطر بالاتری قرار دارند زیرا ابتلا به سرخک در این دوران می‌تواند به عوارض جدی مانند سقط جنین یا زایمان زودرس منجر شود. به همین دلیل، افرادی که قصد بارداری دارند، باید قبل از آن آزمایش‌های لازم را انجام دهند و در صورت نیاز واکسن سرخک را دریافت کنند. علاوه بر این، افرادی که به کشورهایی با موارد بالای ابتلا به سرخک سفر می‌کنند، باید اقدامات پیشگیرانه مشابهی انجام دهند و پس از بازگشت وضعیت جسمانی خود را به دقت بررسی کنند.
نحوه ابتلا و انتقال سرخک در بزرگسالان
سرخک در بزرگسالان یک بیماری ویروسی بسیار مسری است که از طریق دستگاه تنفسی منتقل می‌شود. ویروس سرخک در مخاط بینی و گلو افراد آلوده زندگی می‌کند و از طریق عطسه و سرفه به راحتی به دیگران منتقل می‌شود. این ویروس می‌تواند در هوای آلوده تا دو ساعت زنده بماند به طوری که حتی بعد از ترک محل توسط فرد آلوده، دیگران همچنان در معرض خطر ابتلا هستند. همچنین، اگر فردی با سطوح آلوده تماس پیدا کند و سپس چشم، بینی یا دهان خود را لمس کند ممکن است به این بیماری مبتلا شود.
سرخک بزرگسالان به دلیل سرعت بالای انتشار به شدت واگیردار است. تخمین زده می‌شود که حدود ۹۰ درصد از افرادی که در معرض ویروس قرار می‌گیرند و ایمنی ندارند، به این بیماری مبتلا خواهند شد. این بیماری خصوصا در چهار روز قبل و بعد از بروز بثورات پوستی بسیار مسری است. ویروس می‌تواند به راحتی از طریق هوا و سطوح، از فردی به فرد دیگر منتقل شود، به همین دلیل توجه به رعایت بهداشت فردی و جلوگیری از انتقال ویروس ضروری است.
عوارض سرخک در بزرگسالان
سرخک در بزرگسالان می‌تواند عوارض جدی و خطرناک به دنبال داشته باشد. با توجه به سیستم ایمنی ضعیف‌تر بزرگسالان در مقایسه با کودکان، این عوارض ممکن است شدیدتر و تهدیدکننده‌تر باشند. شناخت این عوارض و پیشگیری از ابتلا به بیماری می‌تواند به حفظ سلامت افراد کمک کند.
اوتیت میانی:
اوتیت میانی یا التهاب گوش میانی یکی از عوارض شایع سرخک بزرگسالان است. این عارضه معمولا به دلیل عفونت ویروسی ایجاد می‌شود و می‌تواند باعث درد شدید، کاهش شنوایی و التهاب در ناحیه گوش شود. اگر اوتیت میانی به موقع درمان نشود، می‌تواند منجر به عوارض جدی‌تری نظیر عفونت‌های مزمن گوش گردد.
اسهال و استفراغ:
سرخک می‌تواند به مشکلات گوارشی منجر شود از جمله اسهال و استفراغ. این عوارض خصوصا در بزرگسالانی که دچار کم‌آبی بدن می‌شوند، می‌تواند خطرناک باشد. عدم مدیریت مناسب این مشکلات می‌تواند به افزایش ریسک کم‌آبی و عوارض دیگر منجر شود که نیاز به توجه پزشکی فوری دارد.
عفونت‌های تنفسی:
عفونت‌های تنفسی مانند برونشیت، کروپ یا لارنژیت نیز از عوارض شایع سرخک در بزرگسالان به شمار می‌آیند. این عفونت‌ها به دلیل تضعیف سیستم ایمنی بدن در نتیجه ابتلا به سرخک بروز می‌کنند و می‌توانند به شدت بر کیفیت زندگی فرد تاثیر بگذارند. در برخی موارد، این عفونت‌ها می‌توانند نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشند.
پنومونی:
پنومونی، التهاب ریه، یکی از خطرناک‌ترین عوارض سرخک در بزرگسالان است و باعث حدود ۶۰ درصد مرگ‌ومیرهای ناشی از این بیماری می‌شود. این عارضه معمولا به دلیل عفونت‌های ویروسی و باکتریایی به وجود می‌آید و می‌تواند نیاز به درمان فوری و تخصصی داشته باشد. علائم پنومونی شامل سرفه، تب و تنگی نفس است.
مشکلات بارداری:
زنان باردار در صورت ابتلا به سرخک، با خطراتی جدی مواجه می‌شوند. این بیماری می‌تواند به سقط جنین یا زایمان زودرس منجر شود. بنابراین، مراقبت‌های ویژه و بررسی وضعیت ایمنی این زنان در برابر سرخک بسیار اهمیت دارد و توصیه می‌شود قبل از بارداری واکسینه شوند.
انسفالیت:
انسفالیت یا التهاب مغزی یکی دیگر از عوارض نادر اما جدی سرخک است که از هر ۱۰۰۰ نفر مبتلا، یک نفر را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این عارضه می‌تواند منجر به عوارض شدید و حتی مرگ شود. حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد از مبتلایان به انسفالیت جان خود را از دست می‌دهند و در بین بازماندگان، ۱۵ تا ۴۰ درصد ممکن است دچار آسیب‌های دائمی مغزی شوند.
سخن آخر
در این مقاله از پرستار اول دریافتیم که سرخک در بزرگسالان یکی از انواع بیماری های واگیردار است که می‌تواند عوارض جدی و تهدیدکننده‌ای به دنبال داشته باشد. از جمله این عوارض می‌توان به اوتیت میانی، اسهال، عفونت‌های تنفسی، پنومونی و انسفالیت اشاره کرد. همچنین، زنان باردار در معرض خطر بیشتری برای بروز مشکلات جدی مانند سقط جنین و زایمان زودرس هستند. به دلیل عوارض شدید و خطرناک این بیماری، آگاهی از راه‌های انتقال و پیشگیری از سرخک اهمیت زیادی دارد.
سوالات متداول
1. علائم سرخک در بزرگسالان کدام‌اند؟
تب، راش پوستی، آبریزش بینی و سرفه خشک از علائم این مشکل هستند.
2. عوارض سرخک بزرگسالان چیست؟
اوتیت میانی، اسهال و استفراغ، عفونت‌های تنفسی و مشکلات بارداری از عوارض این مشکل محسوب می‌شوند.
3. شکل جوشهای سرخک در بزرگسالان به چه صورت است؟
جوش های سرخک به شکل برآمدگی‌های کوچکی که نوک آن قرمز است و در تمام سطح پوست پخش می‌شود، است.
