افسردگی در افراد و نقش پرستار در عبور از افسردگی

افسردگی در کل به حالت ناراحتی فراگیر، نوعی احساس اندوه غم و دلتنگی گفته می شود.گاهی این احساس غم واکنشی طبیعی به یک رویداد ناخوشایند در زندگی است. مانند از دست دادن یک دوست .در مواقعی دیگر بدون آنکه دلیل آن را بدانیم احساس افسردگی می کنیم. اما این احساس خیلی زود برطرف می شود. در مقابل افسردگی مرضی بسیار شدیدتر از اندازه های گاه به گاه یا نوسان های خلقی است که هر کس گاه و بیگاه تجربه می کند. افسردگی در کودکان و نوجوانان شامل نشانه های متعدد و پایدار، نظیر آسیب در خلق، رفتار، نگرش ها، تفکر و کارکرد فیزیکی است. تا مدت ها این تصور نادرست وجود داشت که افسردگی در کودکان آنچنان که در بزرگسالان دیده می شود وجود ندارد. امروزه آشکار شده که افسردگی در کودکان، شایع، ناتوان کننده و در حال افزایش است. اما اغلب، کودک برای درمان ارجاع نمی شود یا تحت درمان قرار نمی گیرد. ولیکن کودک در هر سنی که باشد، نشانه های تغییر در رفتار باید در طول زمان استمرار داشته باشد و باعث اختلالی جدی در کارکرد کودک باشد تا تشخیص افسردگی محرز شود. افسردگی در افراد و نقش پرستار در عبور از افسردگی نیز حائز اهمیت است.

شیوه های بروز و تجربه افسردگی
با رشد تغییر می کند. تمایز بین افسردگی به عنوان یک نشانه، نشانگان، و اختلال، حائز اهمیت است. اگر حداقل پنج مورد یا بیشتر از نشانه های زیر در یک دوره دوهفته ای ادامه یافته و تغییراتی در کارکرد فرد ایجاد کند تشخیص افسردگی داده می شود:

خلق افسرده در بیشتر اوقات روز،تقریبا هر روز،که با گزارش خود فرد یا مشاهده دیگران تایید می شود.
کاهش آشکار علاقه به همه و تقریبا همه فعالیت ها یا لذت نبردن از آنها در بیشتر اوقات روز و تقریبا هر روز.
کاهش زیاد وزن بدون رژیم غذایی یا افزایش وزن یا کاهش یا افزایش اشتها تقریبا در هر روز.
بی خوابی یا پر خوابی تقریبا در  هر روز.
بی قراری یا کندی روانی – حرکتی تقریبا در هر روز.
خستگی یا فقدان انرژی تقریبا در هر روز.
احساس بی ارزشی یا احساس گناه شدید یا نامتناسب.
کاهش توانایی تفکر یا تمرکز یا بی تصمیمی ، تقریبا در هر روز.
افکار بازگشت کننده مربوط به مرگ، افکار بازگشت کننده خودکشی بدون یک برنامه خاص، یا یک کوشش برای خودکشی یا یک برنامه خاص برای اقدام به خودکشی.

ویژگی های مهم اختلال افسردگی

عبارتند از: غم، فقدان علاقه یا لذت (تقریبا نسبت به همه فعالیت ها) ، تحریک پذیری ، به علاوه نشانه های خاص دیگری که حداقل دو هفته دوام داشته باشند. میزان شیوع کلی افسردگی در کودکان  و نوجوانان 4-18 ساله 2 تا 8 درصد است که این میزان در دوران کودکی کمتر اما در نوجوانی به شدت افزایش می یابد.

شیوع افسردگی

در دوره پیش از بلوغ در میان دو جنس برابر است، اما بعد از بلوغ نسبت دختران به پسران دو به یک تا سه به یک می شود. بیشترین اختلال های همراه در کودکان مبتلا به افسردگی، اختلال های اضطرابی، افسرده خویی، مشکلات سلوک، بیش فعالی و نقص توجه، و اختلال مصرف مواد هستند. تقریبا دوره اولیه افسردگی در همه کودکان بهبود می یابد اما حدود 70 درصد آنها طی پنج سال، دوره های دیگری را نیز دارند و بسیاری مبتلا به اختلال دو قطبی می شوند. رابطه بین افسردگی در دوران کودکی با نژاد و قومیت، تحت مطالعه است.