انواع کم خونی؛ علائم و راه های درمان

کم‌خونی (Anemia) یکی از شایع‌ترین اختلالات خونی است که به دلیل کاهش تعداد گلبول‌های قرمز یا کاهش هموگلوبین خون ایجاد می‌شود. این وضعیت می‌تواند منجر به کاهش انتقال اکسیژن به بافت‌های بدن شده و علائمی چون خستگی، ضعف، تنگی نفس و سردرد ایجاد کند. انواع کم خونی وجود دارند که هر یک ناشی از عوامل گوناگون مانند کمبود مواد مغذی، بیماری‌های مزمن یا عوامل ژنتیکی هستند.

پرستار بیمار باید به نوع کم‌خونی توجه داشته باشد و بر اساس آن برنامه‌ریزی کند. شناسایی علل و نوع کم‌خونی اهمیت بسیاری در تعیین روش‌های درمانی مؤثر دارد. درمان‌های متنوعی بسته به نوع و شدت بیماری وجود دارند که می‌توانند شامل تغییرات تغذیه‌ای، مصرف مکمل‌ها یا حتی درمان‌های پزشکی پیشرفته‌تر باشند.

انواع کم‌خونی

کم‌خونی یک وضعیت پزشکی بوده که در آن تعداد گلبول‌های قرمز یا هموگلوبین موجود در خون کمتر از حد طبیعی است. این کاهش می‌تواند باعث کاهش توانایی خون در حمل اکسیژن به بافت‌های بدن شود. انواع مختلف کم‌خونی وجود دارند که ناشی از عوامل گوناگونی هستند. در ادامه به معرفی انواع کم خونی و توضیحاتی پیرامون علائم، علت و روش‌های پیشگیری هر کدام پرداخته می‌شود.

به نقل از وبسایت clevelandclinic :

کم‌خونی زمانی است که سطح گلبول‌های قرمز سالم برای حمل اکسیژن در سراسر بدن پایین باشد. علائم آن شامل خستگی، ضعف و احساس تنگی نفس است که می‌تواند خفیف یا شدید باشد. کم‌خونی ممکن است تهدیدکننده زندگی باشد. عوامل مختلفی می‌توانند باعث آن شوند و انواع مختلفی از این وضعیت وجود دارد. درمان بسته به علت بروز کم‌خونی متفاوت است.

1. کم‌خونی فقر آهن

کم‌خونی فقر آهن شایع‌ترین نوع کم‌خونی است که به دلیل کمبود آهن در بدن ایجاد می‌شود. آهن برای تولید هموگلوبین ضروری بوده، ماده‌ای که اکسیژن را در خون حمل می‌کند. بدون آهن کافی، بدن نمی‌تواند مقدار کافی هموگلوبین تولید کند و در نتیجه باعث کم‌خونی می‌شود.

• علائم: خستگی مزمن، ضعف، رنگ پریدگی پوست، سردرد، سرگیجه، نفس‌نفس زدن، سردی دست‌ها و پاها، تپش قلب سریع یا نامنظم می‌تواند نشانه‌ی کم خونی فقر آهن باشد.
• علت: عمدتاً ناشی از مصرف ناکافی آهن از طریق رژیم غذایی، از دست دادن خون (مثلاً به دلیل قاعدگی یا زخم‌های معده) یا مشکلات جذب آهن در دستگاه گوارش است.
• روش پیشگیری: مصرف غذاهای غنی از آهن مانند گوشت قرمز، مرغ، ماهی، سبزیجات برگ‌دار و مکمل‌های آهن در صورت نیاز. همچنین مصرف مواد غذایی حاوی ویتامین C به جذب بهتر آهن کمک می‌کند.

2. کم‌خونی آپلاستیک

کم‌خونی آپلاستیک یک بیماری نادر است که در آن مغز استخوان قادر به تولید کافی گلبول‌های قرمز، سفید و پلاکت‌ها نیست. این مشکل می‌تواند به دلیل عوامل ژنتیکی، تماس با مواد شیمیایی سمی یا بیماری‌های ویروسی ایجاد شود.

• علائم: ضعف، خستگی شدید، عفونت‌های مکرر، کبودی آسان، خونریزی بینی و لثه و افزایش خطر خونریزی نشانه ای از آپلایتیک است.
• علت: می‌تواند به دلیل عوامل محیطی مانند قرارگیری در معرض مواد شیمیایی سمی، اشعه یا داروها ایجاد شود. همچنین بیماری‌های خودایمنی یا عفونت‌های ویروسی به این وضعیت منجر می‌شوند.
• روش پیشگیری: به دلیل اینکه کم‌خونی آپلاستیک اغلب به دلایل ژنتیکی یا عوامل خارج از کنترل ایجاد می‌شود، پیشگیری مشخصی وجود ندارد. با این حال، اجتناب از مواد شیمیایی سمی، کمک گرفتن از پرستار در منزل و محافظت در برابر عفونت‌های ویروسی می‌تواند مفید باشد.

3. کم‌خونی ناشی از بیماری‌های مزمن

این نوع کم‌خونی ناشی از بیماری‌های مزمن و طولانی مدت مانند بیماری‌های کلیوی، سرطان یا بیماری‌های التهابی است. در این نوع، بدن نمی‌تواند به درستی از آهن ذخیره شده استفاده کند و تولید هموگلوبین کاهش می‌یابد.

• علائم کم‌خونی از بیماری های مزمن: خستگی، ضعف، کاهش توانایی بدنی و در برخی موارد نفس‌نفس زدن می‌تواند علائمی از این نوع کم خونی باشد.
• علت: بیماری‌های مزمن می‌توانند بر تولید گلبول‌های قرمز و استفاده بدن از آهن تأثیر منفی بگذارند.
• روش پیشگیری: مدیریت صحیح و به موقع بیماری‌های مزمن و انجام چکاپ‌های منظم می‌تواند از ایجاد یا تشدید این نوع کم‌خونی جلوگیری کند.

4. کم‌خونی همولیتیک

کم‌خونی همولیتیک به دلیل تخریب زودهنگام گلبول‌های قرمز در بدن ایجاد می‌شود. در این حالت، بدن نمی‌تواند به اندازه کافی گلبول‌های قرمز جدید تولید کند تا جایگزین آن‌هایی شود که تخریب شده‌اند.

• علائم: خستگی، زردی (یرقان)، تپش قلب، نفس‌نفس زدن، و بزرگ شدن طحال شایع ترین علایم ها در کمک خونی همولیتیک است.
• علت: می‌تواند به دلیل عوامل ژنتیکی (مانند بیماری کم‌خونی داسی شکل)، عوامل خودایمنی، یا برخی داروها باشد.
• روش پیشگیری: در موارد ژنتیکی، پیشگیری خاصی وجود ندارد؛ اما می‌توان با تشخیص زودهنگام و مدیریت صحیح بیماری از پیشرفت آن جلوگیری کرد. همچنین، اجتناب از عوامل تحریک‌کننده مانند برخی داروها و مواد شیمیایی موثر است.

5. کم‌خونی مگالوبلاستیک

این نوع کم‌خونی به دلیل کمبود ویتامین B12 یا اسید فولیک ایجاد شده و باعث تولید گلبول‌های قرمز غیرطبیعی و بزرگ می‌شود.

• علائم: خستگی، ضعف، رنگ پریدگی، تنگی نفس، مشکلات حافظه و در برخی موارد مشکلات عصبی مانند بی‌حسی یا سوزن‌سوزن شدن در دست‌ها و پاها ایجاد می‌شود‌.
• علت: کمبود ویتامین B12 یا اسید فولیک که ممکن است به دلیل سوء تغذیه، مشکلات جذب مواد مغذی یا مصرف برخی داروها باشد.
• روش پیشگیری: مصرف غذاهای غنی از ویتامین B12 (مانند گوشت، ماهی و لبنیات) و اسید فولیک (مانند سبزیجات برگ‌دار و غلات) و در صورت نیاز، استفاده از مکمل‌ها.

کم‌خونی‌ها به دلایل مختلفی ایجاد می‌شوند، اما اکثر آن‌ها قابل پیشگیری یا درمان هستند. داشتن رژیم غذایی متعادل، دریافت کافی ویتامین‌ها و مواد معدنی و مراقبت از سلامت کلی بدن از مهم‌ترین روش‌های پیشگیری از انواع کم‌خونی است. در صورت مشاهده علائم، مراجعه به پزشک برای تشخیص و درمان ضرورت دارد.

علائم کم‌خونی در افراد

علائم کم‌خونی می‌تواند بسته به نوع، شدت و علت آن متفاوت باشد. علائم کم‌خونی می‌تواند متعدد باشد و به طور کلی شامل موارد زیر است:

1. خستگی و ضعف عمومی

یکی از بارزترین علائم کم‌خونی، احساس خستگی مداوم و ضعف است. بدن به دلیل کمبود اکسیژن در عضلات و بافت‌ها، انرژی لازم برای انجام فعالیت‌های روزمره را ندارد و فرد احساس ناتوانی و خستگی زودهنگام می‌کند.

2. پوست رنگ‌پریده

کمبود گلبول‌های قرمز یا کاهش هموگلوبین باعث می‌شود که اکسیژن کافی به بافت‌های بدن نرسد و در نتیجه، پوست فرد رنگ‌پریده و بی‌روح به نظر می‌رسد. این تغییر رنگ به خصوص در ناحیه صورت، لب‌ها و داخل پلک‌ها مشهود است. حتی میتواند به صورت کبودی های بدن ظاهر شود.

3. تنگی نفس

با کاهش اکسیژن در خون، بدن برای جبران این کمبود نیاز به افزایش سرعت تنفس دارد. فرد می‌تواند در انجام فعالیت‌های عادی مثل راه رفتن یا بالا رفتن از پله‌ها دچار تنگی نفس یا دشواری در تنفس شود.

4. سرگیجه و سردرد

کاهش اکسیژن‌رسانی به مغز نیز منجر به علائمی مانند سرگیجه، احساس بی‌ثباتی و حتی سردردهای مکرر می‌شود. این علائم معمولاً در شرایطی که فرد ایستاده یا حرکت ناگهانی دارد، تشدید می‌شوند.

5. ضربان قلب نامنظم

برای جبران کمبود اکسیژن در خون، قلب باید سخت‌تر کار کند تا خون بیشتری به بافت‌ها ارسال کند. این فشار اضافی می‌تواند منجر به ضربان قلب نامنظم یا تپش قلب سریع (تاکی‌کاردی) شود.

6. دست و پاهای سرد

کمبود اکسیژن در خون باعث می‌شود که جریان خون به مناطق غیرضروری مانند دست‌ها و پاها کاهش یابد. این موضوع منجر به احساس سرما در این نواحی می‌شود و همچنین ممکن است با بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن همراه باشد. درمان کم خونی در این زمینه مؤثر است.

7. ضعف عضلانی

کمبود اکسیژن در عضلات باعث می‌شود که این بافت‌ها توانایی لازم برای انجام فعالیت‌های فیزیکی را نداشته باشند. در نتیجه، فرد ممکن است هنگام انجام کارهای ساده مثل بلند کردن اجسام، احساس ضعف عضلانی یا ناتوانی کند.

8. مشکلات تمرکز و حافظه

کاهش اکسیژن‌رسانی به مغز می‌تواند توانایی تمرکز و پردازش اطلاعات را کاهش دهد. افراد مبتلا به کم‌خونی مشکلاتی در حافظه کوتاه‌مدت یا توانایی تفکر سریع پیدا می‌کنند.

9. ناخن‌های شکننده و ریزش مو

کم‌خونی فقر آهن می‌تواند به شکننده شدن ناخن‌ها و ریزش مو منجر شود. این علائم معمولاً در کم‌خونی‌هایی که به دلیل سوء تغذیه یا مشکلات جذب آهن رخ می‌دهند، مشاهده می‌شود.

10. میل شدید به خوردن مواد غیرغذایی (پیکا)

در برخی موارد کم‌خونی، افراد تمایل به خوردن مواد غیرغذایی مانند خاک، یخ یا گچ پیدا می‌کنند. این حالت که به عنوان “پیکا” شناخته می‌شود، به ویژه در افرادی که دچار کم‌خونی فقر آهن هستند، رایج است.

کم‌خونی یک وضعیت پزشکی بوده که نیاز به تشخیص و درمان صحیح دارد. در صورت مشاهده علائم بالا، مهم است که با پزشک خود مشورت کرده و آزمایش‌های لازم را برای تعیین علت و نوع کم‌خونی انجام دهید. درمان‌های کم‌خونی بسته به نوع و شدت آن متفاوت بوده و می‌تواند شامل تغییرات در رژیم غذایی، مکمل‌های آهن و در موارد شدید، درمان‌های دارویی باشد.

علت کم‌خونی

همانطور که در بالا اشاره کردیم، کم‌خونی زمانی رخ می‌دهد که تعداد گلبول‌های قرمز سالم در بدن کافی نیست یا عملکرد آن‌ها دچار اختلال می‌شود. گلبول‌های قرمز وظیفه حمل اکسیژن از ریه‌ها به سایر نقاط بدن را دارند. کم‌خونی باعث کاهش ظرفیت اکسیژن‌رسانی خون شده و می‌تواند منجر به ضعف، خستگی و علائم مختلف دیگر گردد که نیاز به درمان کم خونی وجود دارد. علت‌های مختلفی باعث بروز کم‌خونی می‌شوند که در ادامه به آن‌ها خواهیم پرداخت:

1- کمبود آهن

یکی از شایع‌ترین دلایل کم‌خونی، کمبود آهن در بدن است. آهن برای تولید هموگلوبین (پروتئینی در گلبول‌های قرمز که اکسیژن را حمل می‌کند) ضرورت دارد. زمانی که آهن کافی در بدن وجود نداشته باشد، تولید هموگلوبین کاهش می‌یابد و گلبول‌های قرمز به اندازه کافی تولید نمی‌شوند یا عملکرد درستی ندارند.

2- کمبود ویتامین‌ها

کمبود ویتامین‌های خاص، به‌ویژه ویتامین B12 و فولات (اسید فولیک)، می‌تواند باعث کاهش تولید گلبول‌های قرمز سالم شود. بدن برای تولید گلبول‌های قرمز به این ویتامین‌ها نیاز دارد. در صورت کمبود این ویتامین‌ها، تولید گلبول‌های قرمز ناقص یا ناکارآمد می‌شود.

3- بیماری‌های مزمن

برخی از بیماری‌های مزمن مانند بیماری‌های کلیوی، سرطان خون یا دیگر انواع سرطان و بیماری‌های التهابی مزمن (مانند آرتریت روماتوئید و لوپوس) می‌توانند منجر به کاهش تولید گلبول‌های قرمز یا کاهش عمر آن‌ها شوند. این بیماری‌ها موجب اختلال در تولید هورمون‌هایی می‌شوند که تولید گلبول‌های قرمز را کنترل می‌کنند.

4- اختلالات ژنتیکی

بیماری‌های ژنتیکی مانند کم‌خونی داسی‌شکل یا تالاسمی می‌توانند منجر به کم‌خونی شوند. در این بیماری‌ها، گلبول‌های قرمز به‌طور غیرطبیعی شکل می‌گیرند و عملکرد آن‌ها مختل می‌شود.

5- از دست دادن خون

از دست دادن خون به هر دلیلی، مانند خونریزی شدید ناشی از جراحات، سرفه خونی، جراحی‌ها، زخم‌های معده و یا خونریزی‌های داخلی، باعث کاهش تعداد گلبول‌های قرمز می‌شود. در مواردی مانند قاعدگی‌های شدید نیز بدن نمی‌تواند به‌سرعت خون از دست رفته را جایگزین کند.

6- اختلالات مغز استخوان

بیماری‌هایی مانند آپلازی مغز استخوان یا لوسمی می‌توانند تولید گلبول‌های قرمز را مختل کنند. در این شرایط، مغز استخوان (که مسئول تولید گلبول‌های قرمز است) نمی‌تواند به‌درستی فعالیت کند.

7- تأثیرات دارویی

برخی داروها، به‌ویژه داروهای شیمی‌درمانی و داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) منجر به کم‌خونی می‌شوند. این داروها ممکن است تولید گلبول‌های قرمز را کاهش دهند یا باعث از دست رفتن خون شوند.

پیشگیری از کم‌خونی

پیشگیری از علائم کم‌ خونی، به ویژه در افرادی که در معرض خطر هستند، اهمیت زیادی دارد. در ادامه به روش‌های پیشگیری از کم‌خونی می‌پردازیم:

1) مصرف مواد غذایی غنی از آهن

آهن نقش کلیدی در تولید هموگلوبین دارد و عدم مصرف کافی آن می‌تواند منجر به کم‌خونی شود. غذاهای غنی از آهن شامل موارد زیر هستند:

• گوشت قرمز: گوشت گاو و گوسفند از منابع بسیار خوب آهن هستند.
• جگر: حاوی مقادیر زیادی آهن و ویتامین‌های دیگر است.
• مرغ و ماهی: به‌ویژه گوشت مرغ و ماهی‌های چرب.
• حبوبات: مانند لوبیا، عدس و نخود.
• سبزیجات سبز تیره: مانند اسفناج، کلم و بروکلی.
• غلات کامل: نان و برنج کامل حاوی آهن هستند.

توجه به این نکته ضروری است که آهن حیوانی (heme iron) که در گوشت وجود دارد، بهتر از آهن گیاهی (non-heme iron) جذب می‌شود. بنابراین، افرادی که از منابع گیاهی آهن استفاده می‌کنند، باید به دنبال راهکارهای افزایش جذب آن باشند.

2) افزایش جذب آهن از منابع گیاهی

برای جذب بهتر آهن گیاهی، می‌توان از ویتامین C کمک گرفت. مصرف مواد غذایی غنی از ویتامین C، شامل موارد زیر هستند:

• مرکبات: پرتقال، لیمو و گریپ‌فروت.
• گوجه‌فرنگی و فلفل دلمه‌ای: به‌خصوص در سالادها و غذاهای پخته.
• سبزیجات تازه: مانند بروکلی و کلم.

این مواد غذایی می‌توانند به جذب بهتر آهن کمک کنند و از بروز کم‌خونی جلوگیری نمایند.

3) مصرف منابع ویتامین B12 و فولیک اسید

ویتامین B12 در تولید گلبول‌های قرمز نقش دارد و عمدتاً در محصولات حیوانی مانند تخم‌مرغ، لبنیات، ماهی و گوشت یافت می‌شود. افراد گیاه‌خوار باید از مکمل‌های B12 استفاده کنند. همچنین، فولیک اسید که در سبزیجات با برگ سبز، حبوبات و غلات غنی شده موجود است، نیز برای تولید گلبول‌های قرمز ضرورت دارد. مصرف این ویتامین‌ها به بهبود وضعیت خونی کمک می‌کند.

4) اجتناب از مصرف مواد کاهش‌دهنده جذب آهن

برخی مواد غذایی می‌توانند جذب آهن را کاهش دهند. چای و قهوه حاوی تانن‌ها هستند که به آهن موجود در غذا می‌چسبند و جذب آن را کاهش می‌دهند. بنابراین، برای درمان کم خونی بهتر است مصرف این نوشیدنی‌ها را به زمان‌های دور از وعده‌های غذایی محدود کنید.

5) مکمل‌های غذایی در صورت نیاز

در برخی موارد، به‌ویژه برای افراد در معرض خطر (زنان باردار، کودکان، سالمندان یا کسانی که به‌طور منظم خون اهدا می‌کنند)، مصرف مکمل‌های آهن، B12 یا فولیک اسید توصیه می‌شود. این مکمل‌ها باید با مشورت پزشک مصرف شوند تا از عوارض جانبی یا تداخلات دارویی جلوگیری گردد.

6) کنترل خونریزی

اگر مشکل خونریزی شدید قاعدگی دارید یا دچار بیماری‌های گوارشی هستید که باعث از دست دادن خون می‌شوند، باید به پزشک مراجعه کنید تا علت بررسی و درمان شود. کنترل خونریزی می‌تواند به جلوگیری از کم‌خونی کمک کند و کیفیت زندگی را بهبود بخشد.

7) مراقبت از سلامتی عمومی

رعایت بهداشت عمومی، پیشگیری از عفونت‌ها و مدیریت بیماری‌های مزمن می‌تواند به جلوگیری از کم‌خونی کمک کند. برخی بیماری‌ها، مانند بیماری‌های کلیوی و کبدی، می‌توانند با اختلال در تولید گلبول‌های قرمز، به کم‌خونی منجر شوند. بنابراین، مراقبت از سلامت کلی بدن و درمان به موقع بیماری‌ها اهمیت دارد.

پیشگیری از کم‌خونی نیازمند آگاهی از دلایل، علائم آن و همچنین اتخاذ تدابیر غذایی و بهداشتی مناسب است. افرادی که در معرض خطر کم‌خونی هستند، مانند زنان باردار یا کسانی که رژیم غذایی محدود دارند، باید به‌طور منظم سطح آهن و ویتامین‌های ضروری خود را چک کنند و در صورت نیاز از مکمل‌ها استفاده نمایند. تغذیه متعادل، کنترل خونریزی و مدیریت بیماری‌های مزمن نیز از دیگر روش‌های مؤثر در جلوگیری از بروز کم‌خونی است. با رعایت این نکات، می‌توان به حفظ سلامتی و جلوگیری از کم‌خونی کمک کرد.

درمان کم‌خونی

در ادامه، به درمان‌های معمول اشاره می‌شود:

1- درمان کم‌خونی ناشی از فقر آهن

• مکمل‌های آهن: پزشک ممکن است مکمل‌های آهن خوراکی تجویز کند. در موارد شدیدتر، تزریق آهن یا انتقال خون لازم است.
• تغذیه مناسب: مصرف غذاهای غنی از آهن مانند گوشت قرمز، ماهی، تخم‌مرغ، عدس و اسفناج می‌تواند کمک‌کننده باشد.
• افزایش جذب آهن: مصرف ویتامین C همراه با غذاهای غنی از آهن، جذب آهن را افزایش می‌دهد. مرکبات، گوجه‌فرنگی و فلفل دلمه‌ای از جمله منابع خوب ویتامین C هستند.

2- درمان کم‌خونی مگالوبلاستیک

• مکمل‌های ویتامین B12 و اسید فولیک: اگر کم‌خونی به دلیل کمبود این ویتامین‌ها باشد، مصرف مکمل‌ها ضروری است. این ویتامین‌ها می‌توانند از طریق تزریق یا مصرف قرص تأمین شوند.
• اصلاح رژیم غذایی: مصرف مواد غذایی حاوی ویتامین B12 مانند گوشت، ماهی، لبنیات و تخم‌مرغ و همچنین مصرف سبزیجات برگ‌سبز و حبوبات که منابع غنی اسید فولیک هستند، می‌تواند کمک‌کننده باشد.

3- درمان کم‌خونی ناشی از بیماری‌های مزمن

در این نوع کم‌خونی، تمرکز درمان بر مدیریت بیماری زمینه‌ای است. درمان‌های خاص مانند انتقال خون یا تزریق هورمون اریتروپوئیتین که تولید گلبول‌های قرمز را تحریک می‌کند، بسیار لازم است.

4- درمان کم‌خونی همولیتیک

درمان این نوع کم‌خونی بستگی به علت تخریب گلبول‌های قرمز دارد و می‌تواند شامل مصرف داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی، انتقال خون یا در موارد نادر، حذف طحال باشد.

5- درمان کم‌خونی آپلاستیک

در این نوع کم‌خونی، ممکن است نیاز به پیوند مغز استخوان یا درمان‌های سرکوب سیستم ایمنی باشد. همچنین انتقال خون نیز برای مدیریت علائم بسیار لازم است.

کم‌خونی یک مشکل شایع بوده که می‌تواند کیفیت زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد، اما با تشخیص زودهنگام و درمان مناسب می‌توان علائم آن را کنترل و حتی درمان کرد. توجه به تغذیه مناسب و مراقبت‌های پزشکی به‌موقع، نقش مهمی در پیشگیری و درمان کم‌خونی دارند. همچنین، مشاوره با پزشک و انجام آزمایش‌های لازم برای تعیین نوع کم‌خونی و علت آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

سخن پایانی

کم‌خونی یکی از شایع‌ترین اختلالات خونی است که به علت کاهش تعداد گلبول‌های قرمز یا میزان هموگلوبین در خون به وجود می‌آید. کم خونی در سالمندان و کودکان رایج تر است. راه‌های درمان کم خونی بستگی به نوع کم‌خونی دارد، اما معمولاً شامل مکمل‌های غذایی، تغییر در رژیم غذایی، و در برخی موارد، دارو یا روش‌های درمانی دیگر است. در نهایت، با توجه به تأثیر کم‌خونی بر کیفیت زندگی و سلامت کلی، تشخیص و درمان به‌موقع آن بسیار مهم است.

سوالات متداول

1- کم‌خونی چیست؟

کم‌خونی وضعیتی است که در آن، تعداد گلبول‌های قرمز خون یا مقدار هموگلوبین کاهش می‌یابد. این وضعیت باعث کاهش توانایی خون در حمل اکسیژن به بافت‌های بدن می‌شود.

2- چه انواعی از کم‌خونی وجود دارد؟

انواع کم‌خونی شامل کم‌خونی فقر آهن، کم‌خونی ناشی از کمبود ویتامین B12، کم‌خونی ناشی از کمبود فولیک اسید، کم‌خونی آپلاستیک و کم‌خونی ناشی از بیماری‌های مزمن است.

3- علائم کم‌ خونی چیست؟

علائم کم‌خونی شامل خستگی شدید، ضعف، پوست رنگ‌پریده، ضربان قلب سریع یا نامنظم، تنگی نفس، سرگیجه، سردرد و کاهش توان تمرکز است.

4- چگونه می‌توان کم‌خونی فقر آهن را تشخیص داد؟

تشخیص کم‌خونی فقر آهن با آزمایش خون انجام می‌شود که سطح هموگلوبین و فریتین (ذخایر آهن بدن) را اندازه‌گیری می‌کند. پزشک ممکن است بسته به نتایج آزمایش، سایر تست‌ها را نیز انجام دهد.

5- علل شایع کم‌خونی فقر آهن چیست؟

علل شایع شامل مصرف ناکافی آهن در رژیم غذایی، از دست دادن خون ناشی از قاعدگی سنگین، زخم‌های گوارشی یا بارداری است.